Binnen de tennislessen spelen we soms een tiebreak. Het lijkt soms ingewikkeld maar het valt best mee… Een tiebreak is een tennisterm.
Om de lengte van de tenniswedstrijden te beperken heeft men in 1976 het “tiebreaksysteem” ingevoerd. Dit treedt in werking bij de stand 6–6 in games. Bij sommige toernooien, waaronder het toernooi van Wimbledon, geldt hierop in de beslissende set een uitzondering (bij de beslissende set wordt dan geen tiebreak gespeeld en blijft men spelen tot er een verschil van twee games is).
Hoe werkt de tiebreak:
- De speler die aan de beurt is om te serveren, serveert vanaf rechts voor het eerste punt.
- De tegenpartij serveert daarna vanaf links voor het tweede punt en vervolgens vanaf rechts voor het derde punt.
- Iedere speler serveert daarna steeds voor twee punten. Eerst vanaf links en daarna vanaf rechts.
- Er is een normale telling (1, 2, 3).
- De partij die het eerst 7 punten haalt (met een verschil van twee punten), wint de tiebreak. De set is dan gewonnen met 7–6.
- Na iedere 6 punten in de tiebreak moeten de spelers wisselen van speelhelft.
- De partij die het eerst serveerde in de tiebreak, moet ontvanger zijn in de eerste game van de volgende set